İran Tahran seyahatim nasıl başladı? İran ilk seyahat ettiğim ülkeydi. Bir sürü farklı duyguyu bir arada hissettiğim bu yolculuğumda akıllarda ki sorulara da cevap buldum. Bir kadın İran’a seyahat edebilir mi? İran’da kadın olmak ne demek? İran, Tahran gezilecek yerler. İran Yemekleri ve daha fazlasını bu yazımda bulabilirsiniz.
Neden ilk seyahat ettiğim ülke, İran? Yolculuk aşkı nasıl başladı?..
Aslında İran yolculuğum çok enteresan, heyecanlı ve sıra dışı başladı. Tek başına çıktığım ilk ve uzun soluklu yolculuğumdu. Bu yolculuk sadece o topraklara değil aynı zamanda geçmişime ve genlerime yaptığım bir seyahatti. Hadi gelin size hikâyeyi en baştan anlatayım.
İRAN
İran bağlantım nereden geliyor?
Babam İran’dan İstanbul’a Güzel Sanatlar Fakültesi resim bölümüne okumaya geliyor beyaz bol paça pantolonu, gömleği ve pembe kravatıyla… İşte o sıralar annem de İstanbul’a tam onun zıttı bir bölüm ve dünya görüşüne sahip bir okul olan İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilimler Fakültesi’ne okumaya geliyor ve hayat bir şekilde onların yollarını birleştiriyor. Sonrasında babam Türkiye’de kalmaya karar veriyor.
Ne olursa olsun, neden seyahat etmek istedim?
Hafızamın derinliklerinde 5 yaşında ilk defa çıktığım seyahatin minik detayları var. Ben çocukken o bizim birlikte yaptığımız ilk İran yolculuğumuzdu. Bir çocuk olarak uçaktaki heyecanımı daha dün gibi hatırlıyorum. Sanırım ilk seyahat tutkum o yaşlarda başlamıştı. Bir çocuğun gözünden gökyüzünde olmak, bulutların üzerinde güneş doğuşunu izlemek, önümde açılan masada yemek yemek beni bambaşka dünyalara götürmüştü.
Ailem için aradan geçen onca yıl İran yolculukları hep tatlı bir anıydı. İş, çocuk büyütme telaşı derken babam bir daha hiç İran’a gidemedi. Doğal olarak ben de İran’la ilgili hiçbir bilgiye sahip değildim. Farsça da benim için, evin telefonu çaldığında babamın arada konuştuğu yabancı bir dilden ibaretti o kadar. Tek kelimesini dahi anlamazdım.
Ben aslında nereliydim?
Yıllar geçti ve üniversite yıllarında nereli olduğum sorulduğunda İzmirli olduğumu ama babamın İranlı olduğunu söylüyordum. Çoğu kişi aslında bu durumda sen İzmirli değil, İranlısın dediklerinde durup biraz düşünüyordum.
Akrabalarımın kim olduğu, İran’da kimlerin yaşadığı, İran’da ne yenir ne içilir tüm bunlar benim için büyük bir muammaydı. İran devriminden sonra her şey çok değişmişti. Amcalarımın, halamın ve kuzenlerimin İran’da kalmış, diğer halamın ve kuzenlerimin ise Amerika’ya yerleşmişlerdi. Türkiye topraklarında ise bir tek babam vardı.
Peki bunca yıl neden İran’a gitmedik?
Yıllar önce uçak biletlerinin ne kadar pahalı olduğunu, bir ailenin uçakla seyahat edip gittiği ülkeye hediyeler götürmesinin ne kadar maliyetli ve külfetli olabileceğini de düşünürseniz araya neden bu kadar uzun bir zaman girdiğini ve bir daha neden hiç İran’a gidemediğimizi tahmin etmişsinizdir. İşte babam her yıl gitmeyi ister ama bir türlü bütçe ve zaman konusunu denkleştiremezdi.
Ben İzmir’de bir aile apartmanında, tıpkı Türk filmlerindeki gibi neşeli kalabalık aileler ile büyüdüm. Biraz kalabalık olduğumuz için bir yere gitmemiz meşakkatliydi. Genelde çocukluğumuz ya evde ya da sokakta geçiyordu. Piknik ya da deniz kenarına gitmeye çalışmak sağlam bir organizasyon gerektiriyordu. Birkaç gün öncesinden pişirilen köfteler, sarmalar ve kızartmalar için ayrı çanta; kilimler, örtüler, top ve hamaklar için ayrı çanta yapılırdı. İşte yine öyle bir günde neden olduğunu bilmediğim bir sebepten ötürü beni evde bırakmışlardı.
İşte o gün dünyayı gezmeye karar vermiştim.
Annem normalde çalışırdı ama o gün evdeydi ve beni göndermemişti. Gözümden akan yaşlarla bütün kuzen ve teyzelerimin arabaya binişini seyrettiğim o gün, içimde bir ateş yanmaya başladı. Derin bir yalnızlık içinde hissettiğim tek duygu onlarla birlikte gitmek ve gezmekti. Gezmek istiyordum ve gözümden akan yaşlarla bir gün bütün dünyayı gezeceğime dair kendime söz vermiştim.
Verdiğim sözlerin üzerinden uzun yıllar geçmiş ve ben daha hiç bir yere gidememiştim fakat içimdeki heyecan kendime söz verdiğim an kadar yeniydi.
İşte İran’dan gelen o telefon hayatımı değiştirdi.
Bir gün, bir telefon gelesiye kadar hayatımda ki her şey aynı ve sıradandı. İran’daki amcamın kızı evleniyordu ve bizi düğüne çağırıyorlardı. Babamın izin alması imkansızdı ve gelemeyeceğini söyledi. Aslında babam orada olmayı çok istiyor ama yapamıyordu.
Telefon konuşmasından sonra kendimi bir anda hayaller dünyasında bulmuştum. Bu inanılmaz bir davetti. İşte o an içimden tarifi mümkün olmayan bir seyahat tutkusunun ateşi yanmaya başlamıştı.
Artık orada yaşayan ailemi merak etmeye başlamıştım. Oradaki insanların aslında bana ne kadar yakın olduğunu idrak edecek yaşa gelmiştim. İçimdeki ateş daha da büyüdü ve bir akşam yüksek sesle “ben gitmek istiyorum” dedim. Sonrasını hatırlamıyorum onları nasıl ikna ettim, neden tamam dediler ve neye güvenerek bana izin verdiler bilmiyordum ama İran’a gidiyordum…
İran’a Gidiyorum…
İran’da bir düğüne gidecektim ve ne giyilir ne yapılır hiç bir fikrim yoktu. Tek düşündüğüm kimlere ne hediye götürebileceğimdi. Alışverişler yapıldı, valizler hazırlandı ve beni havalimanına bıraktıkları güne geldik. Aslında kararı aldıktan sonra çok az vaktim kalmıştı.
Tanrım işte sonunda havalimanındaydım ve tek başına inanılmaz bir yolculuğa çıkmaya hazırdım. Altımda kot pantolon üzerimde mini bir ceket ve elimde bir örtü vardı. Pasaport kontrolünden geçtikten sonra uçağa çağrılmayı beklediğim sırada havalimanını kaç kere turladığımı bilmiyorum. Yorulmak bilmeyen bir enerji bedenimde dolaşırken sanki bir şehri geziyorum edasıyla havalimanın o farklı enerjisini içime çekmeye çalıştım.
İran, Tahran yolcusu kalmasın…
İşte benim uçağın anonsu veriliyordu. ‘Tahran yolcusu kalmasın!’. Uçağın son giriş noktasına yaklaştığımda heyecanım daha da artmıştı. Biletleri kontrol ederken hosteslerden biri, ‘tek başına mısınız?’ diye sorduğunda, hiç bir şeyden habersiz ‘evet’ dedim. Böyle genç bir kızın Tahran uçağında tek başına ne işi var, şeklinde şaşkınlıkla baktıklarını çok sonra anlayacaktım.
Uçağa giden tünel benim için serin tatlı bir yoldu, her ayrıntı heyecan verici ve yeniydi. Uçakta oturacağım koltuğu bulduktan sonra hemen cam kenarına oturdum. Uçak yavaş yavaş dolmaya başlamış, anonslar yapılmış, işaret diliyle anlatımları bitmişti. Her şeyi gözümü kırpmadan seyrederken motorlara verdikleri güçle kulaklarıma yoğun bir gürültü doldu. Uçak hareket etmeye başlamıştı. Pistin üzerine vardığımızda kaptanın gaza basmasıyla koltuğa biraz daha gömülmem bir oldu. İşte tekerler havaya kalkmış içimden bir şey akmaya başlamıştı, havalanmıştık. Sanki uzun soluklu bir koşu o anda tamamlanmıştı.
Hayatınızda bir kez de olsa muhakkak gece yolculuğu yapınız.
Gökyüzüne çıktığım o anı, şehrin ışıklarını, bulutların üzerine çıktığımda ayın ışığını bugün gibi hatırlıyorum. Gece yolculuğu yapıyordum ve zihnimi o kadar çok uyaranla doldurmuştum ki, ayın ışığı yüzüme vurduğunda tatlı bir uyku göz kapanlarıma hücum etmişti. İçimde garip bir keyif vardı, bir an gözlerimi kapatmamla kestirmem bir olmuştu. Bir anda yeni bir anons sesiyle kendime geldim. Gökyüzünde ay hâlâ beni izliyor ve yıldızlar cam gibi karşımda duruyordu. İran sınırlarına girdiğimizi söylüyorlardı. Hostes yanıma gelip başörtümü istersem takabileceğimi belirtti. İşte o an uyanmıştım.
İnsan İran, Tahran’a gitmekten uçakta vazgeçer mi?
Gerçekten uyanmıştım, Tanrım ben ne yapıyordum? Daha en başta düşünmem gereken her şey şuan zihnimin içinde yankılanıyordu. Ben ne yapıyordum! Tek kelime farsça bilmeden, beni karşılayacak kişileri tanımadan, ben nereye gidiyordum? İçimde garip bir telaş ve korku başladı. Eğer bir otobüsün içerisinde olsaydım kesin otobüsü durdurur ve diğer yöne giden otobüse biner geri dönerdim ama ben bir uçağın içerisindeydim ve İran’a gidiyordum. Geri dönmek istedim, deli gibi evime geri dönmek istedim ama çok geçti yaklaşık 45 dk sonra inmeye başlayacaktık. İçimdeki korku gittikçe büyüyordu ve tırnak etlerimle oynamaya başlamıştım. Tanrım ya onlarla iletişim kuramazsam, ya çıkışta onlarla buluşmayı başaramazsam? İşte o an elimde bir adres ve bir telefon da olmadığını fark ettim. Bir adres yoktu. Kimseyle buluşamazsam gideceğim bir yer yoktu, bir isim de yoktu. ne yapardım? Türkiye’yi aramaya çalışacaktım.
Tahran’a indiğimde anksiyetem artıyordu.
İşte bir sürü plan yapmaya başladığım sırada içimdeki anksiyete artıyordu ben bu soruları neden daha önce düşünmemiştim. Neden elimde bir adres, bir isim, bir telefon numarası yoktu? Tüm bu soruları sormak için artık çok geçti çünkü uçak inişe geçmeye başlamıştı. Örtümü başıma çektim. Son kez tuvalete gitmeliydim. Ayağa kalkıp tuvalete doğru gidecekken gözlerim yanlış bir yerdeyim hissine kapıldı. Uçağa bindiğim insanlar neredeydi? Nereye kayboldular? Herkesin kıyafeti değişmişti. Siyah çarşaflar, başını örtenler, kıyafetini değiştirmiş olanlar… Sanki bindiğim uçak bu değildi hissi bedenimi kaplarken bağırsaklarımın daha çok çalıştığını hissettim. Tuvalete gitmemle ellerimin titrediğini anlamam bir oldu. Yüzümü sildim ve yerime oturdum. Yaptığım yolculuğun basit bir seyahat olmadığını o an anladım.
İran, Tahran Macerası Başlıyordu…
Tahranı görebiliyordum. Şehrin ışıkları benim ayrıldığım şehirden çok daha başka yanıyordu. Uçsuz bir düzlük ve bir sürü ışık ayaklarımın altındaydı. Bu kadar büyük müydü gideceğim yer diye düşündüm. Tahrana nasıl gidilir? Ne yapılır? Tahran’da nerede kalınır? Bu soruların hiçbirine verecek cevabım yoktu. Uçak inmişti ve uçağın kapısına doğru ilerliyordum, kapıdan çıkarken son kez arkama baktım.
Uçaktan çıkarken kalabalık nereye giderse ben de onlarla birlikte sürükleniyordum. Tabelaları gördüm, hiçbir şey anlamıyordum, çıkış neredeydi, hiçbir Latince kelime yoktu, tanıdık olan tek bir şey yoktu! Sessizce uçaktan inen kalabalığı takip etmeye başladım. Havalimanında garip bir sessizlik vardı. Bir anda sanki o eğlence bitmiş, renkler sadeleşmiş, anlaşılmaz bir ciddiyet ortama hakimdi. Bağırsaklarım hiç durmadan çalışıyordu. O dış hatların eğlenceli ortamından, etrafta sıkılan kokulardan, renkli içki şişelerinden eser yoktu.
İran, Tahran Havaalanında Latin harflerinden eser yok!
İnsanlar pasaport kontrolüne doğru gidiyorlardı. Arada Türk olduğunu düşündüğüm birkaç kişiye pasaport kontrolüne mi gidiyorsunuz diye sordum. Evet doğru yerdeydim ve bir sıraya girdim. Tedirginliğim artıyordu ve başımdaki örtü kafamda durmuyor, sürekli düşüyordu. Etrafımdaki insanlar fazla kapalıydı. Üzerimdeki ceketin çok kısa olduğunu fark edip önünü çekiştirmeye başladım. Bir taraftan düşen baş örtümü kontrol etmeye çalışıyordum.
Korku hissetmeye başladım.
Pasaport kontrol sırası bana gelmişti. Sakallı bir memur yüzüme bakıp bazı sorular soruyordu. Benim burada ne işim vardı, hiçbir şey anlamıyordum. İki elimle onu anlamadığımı gösteren bir işaret yaptım. Soru sormaya devam ediyordu, ağlamak istiyordum. Anne babamın evine geri dönmek ve koşarak uçağa geri gitmek istiyordum. Yüzünde gülümsemeden eser olmayan bu memurun bana ne yapacağı hakkında bir fikrim yoktu. Tek kelime anlamıyordum. Türkçe ‘ailem gelecek, ailem’ diyordum. Sonunda vazgeçmiş olmalı ki pasaportumu onaylayıp geç işareti yaptı. Derin bir nefes aldım ve tekrar kalabalığı takip ettim.
Çıkış neredeydi? Herkes bir yere dağıldı ve kime ne soracağımı bilmediğim bir noktada merdivenlerin başında babama çok benzeyen birini gördüm.
Kan çekti demek sanırım bu…
Tanrım sanki babam gelmişti. İçimde sonsuz bir huzur doldu fakat daha havalimanından çıkmamıştım. Gerçekten bu tanıdık biri olabilir miydi? O bana bakıyordu ben ona… Bir anda bir ses duydum, ‘Yasemen!. Koşarak o kişiye yaklaştım ve derin bir kucaklama ile birbirimize sarıldık. Evet o benim amcamdı, biliyordum.Çıkışa doğru ilerlemeye başladık. Sonra öğrendim ki beni bulabilmek için özel izin almış ve içeriye kadar girmişti. Valizlerimi aldık ve havalimanı çıkış kapısına geldik. Kapı açıldığında karşımda tanımadığım bir sürü insan bir anda bana sarıldı. Yüzümde anlamsız bir sırıtış ve neşe vardı. Dediklerinden tek kelime anlamıyordum ama evde gibiydim. Herkes sarılıyordu. Tahran’daydım ve Tahran’da olduğuma inanamıyordum. Birazdan güneş doğacaktı ve arabada çalan farsça şarkılar içimde yankılanıyordu.
Hepsi Bir Rüya mıydı?
Sabah gözlerimi açarken karanlık bir odada gece gördüğüm rüyayı düşünüyordum. Salondan televizyon sesi geliyordu. Bir Türk şarkıcı program sunuyordu, Tanrım nasıl bir rüya görmüştüm öyle? Rüyamda İran’a gitmiştim diye düşünürken gözlerim odanın içerisindekileri algılamaya başladı. Bir saniye benim odamda böyle bir tablo yoktu ki! İşte o sırada hızlıca yataktan fırladım. Bu bir rüya değildi ve ben gerçekten tek başıma İran, Tahrana gelmiştim. Kapıyı açıp dışarı fırladığımda gördüm ki herkes uyanmış ve benim kalkmamı bekliyordu.
İşte tüm yolculuğum böyle başladı. Beni tahmin edemeyeceğiniz bir macera bekliyordu. Tuvaletin nerede olduğunu nasıl, soracağımı düşünürken sonrasında İran’da geçireceğim günler birer sürprizdi.
İşte sonunda hayalini kurduğum gibi yollardaydım ve şimdi İran yolculuğum başlıyordu ve bu yolculuğun diğer tüm seyahatlerimin başlangıcı olduğunu ben bile bilmiyordum.
İran Günlerim
Ertesi gün üzerimdeki kıyafetlerin dışarıda dolaşmaya çok uygun olmadığına karar vererek ilk iş mantocuya gitmek oldu. Yolda canım biraz sıkılmıştı. Siyah çarşaflar, mantolar pek bana göre değildi. Tabii derdimi anlatacak bir Farsçaya sahip olmadığım için arabanın arka koltuğunda sessizce oturarak kaderime razı olmuştum.
Kural şu; Her şey yasak ama her şey yapılabilir.
Tabii İran’la ilgili bilinmesi gereken, yasakların olmasının bu yasaklara uyulacağı anlamına gelmediği. İran’da çok zaman sonra anladığım bir düzen vardı. Kural şu; Her şey yasak ama her şey yapılabilir.
Kıyafetim İran’a uygun hâle geldikten sonra bir plan yaptık. Öncelikle tüm ailemi tanıyabilmem adına her biri kendi evinde özel bir davet verdi ve beni yemeğe çağırdı. İlk hafta hep birlikte birbirimizi tanımaya çalıştığımız yemeklerdeydik. Amcalarım, kuzenlerim ve halamla birlikte oluyorduk. Bu yüzden İran’ı önce yemekleriyle tanıdım.
İran’da neler yasak diye soruyor olabilirsiniz?
Bu konuya girersek sanırım buradan çıkamayacağız. Çünkü İran’da yasak olan şeylerin listesi baya uzun olacaktır ama yine de size kısaca İran’a gittiğinizde dikkat etmeniz gerekenlerin bir listesini yapacağım. Kısaca İran’da neler yasak ve nelere dikkat etmeliyiz?
SIRADA NE VAR;
İran’a ilk geldiğimde yukarıda da bahsettiğim gibi hep bir arabaya binip oradan oraya götürüldüm. Önce ailemi, sonrasında yemekleri, makyajı ve trafiği öğrendim. Bütün gün yollardaydık ve trafikten bahsetmemek olmaz. Tahran’a geldiğinizde maceralı bir yolculuğa hazır mısınız?
Hadi İran Tahran’daki Düğün İçin Hazırlanalım…
Uzun bir keşif, aile ziyaretleri ve yemeklerden sonra artık düğüne hazırlanamaya başlamamız gerekiyordu. İyiden iyiye anlaşmaya ve kaynaşmaya başladığım kuzenlerimle birlikte İran’ı tanıyor ve yaşıyordum. Artık aramızdaki resmiyet kalkmış, birlikte gülüyor ve eğleniyorduk.
Tahran’a ilk seyahatim bir düğün sebebiyle olmuştu. Düğün için getirdiğim buradaki giyiniş göz önüne alındığında yeterince güzel ve alımlı değildi. Beni hemen kumaşçılara götürdüler. Burası (zetoşt caddesi)ydi. Yolunuz İran-Tahran’a düşer ve güzel bir kumaş almak isterseniz muhakkak Zetost caddesine uğrayın.
Hayatımda hiç böyle kumaşlar, tüller, işlemeler görmemiştim. Türkiye’de tekstil konusunda ileri bir ülkedir ama konu İran kumaşları olduğunda yanından bile yaklaşamazlar. Kumaşçıya gittiğimizde ilk yaptıkları şey ellerime, omuzuma ve yüzüme kumaşı tutmak olmuştu. Ne yaptıklarını anlayamamıştım ama sonra tenime en uygun rengi ve dokuyu bulmaya çalıştıklarını öğrendim. Eğer Tahran’a giderseniz muhakkak bir fırsat bulun ve kumaşlarla dolu bir çarşıya gidin. Kendinize en güzelinden bir kumaş almayı da unutmayın. Biz gül kurusu bir saten kumaş ve üzerine işlemelerle dolu bir tül almıştık. Tülün üzerindeki işlemeler o kadar çoktu ki elbise bittikten sonra onu tek başıma giymem mümkün olmamıştı.
İran sıkıcı mı? Kim demiş?
Elbise halamın bana hediyesiydi. Alınan kumaşlar özenle paketlendikten sonra terzi düzenli olarak ölçü alıyor ve her geçen gün kumaşı bir sanat eserine dönüştürüyordu. Elbiseyi her denediğimde çok daha güzel görünüyordu. Tabi bu sürede İran günlerim aynı hızıyla devam ediyordu.
Gördüğünüz gibi harika insanlar olan ailemle tanıştım. Onları öylesine sevdim ki, artık geçirdiğim günler birbirinden keyifli hâle gelmişti. Düğün hazırlıkları ve alışverişlerde her yere gitmeye çalışıyordum. Her şeyi öğrenmek istiyordum.
Bu arada İran’da eğer bir davete çağırılsanız muhakkak gidin. Bir kişinin bile oturmadan aynı anda dans edip eğlenmesini sadece İran’da gördüğümü söyleyebilirim. Nazlanmadan, utanmadan herkes dans edip eğlenebiliyor. Kim demiş İran sıkıcı olabilir diye…
İran Tahran’da Gezilecek Yerler
Park e Ab o Atesh (Su ve Ateş Parkı)
Eğer akşam üstü kalabalığın içinde yürümek ve yemyeşil bir alanda vakit geçirmek isterseniz ve kafelerde oturup çay isteseniz burası en uygun yerdir. Dilerseniz bu parkta en azından ilk defa size çekici gelen ilgi çekici yerler var. Su ve ateş çeşmelerinden amfi tiyatro, liman parkı, ipek köprü ve nihayet doğa köprüsü bu parkın ilgi çekici yerlerinden bazıları. Kameranızı hazırlayın, bu parkın en göz alıcı yerlerini keşfetmek istiyoruz. Tahran’da gezilecek yerler deyince su ve ateş parkını mutlaka ziyaret edin.
İran Tahran’da gezilecek yerler deyince Pol e Tabiet (Tabiat Köprüsü) akla gelir.
Turistlere sağladığı uygun imkanlarla her gün çok sayıda yerli ve yabancı turiste ev sahibi eden Tebiat Köprüsü, Tahran’ın en popüler turistik yerlerinden biridir. Bu tesisler arasında bir restoran ve kafe , kaldırımın her iki tarafında güzel bir yeşil alan bulunmaktadır. Köprü, çevresinde görülebilen güzel arka planlar nedeniyle fotoğraf çekmek isteyenler için harika bir yer.
Muzeye Honarhaye Moaser (Tahran Çağdaş Sanat Müzesi)
Tahran’ın ilgi çekici yerlerinden biri ve elbette İran’daki en çekici müzeler, Laleh Parkı’nın batı köşesinde bulunan Çağdaş Sanat Müzesi’dir. 1977 yılında inşa edilen bu müzenin binası, Yezd yapıların mimarisi ile modern mimarinin birleşiminden alınmıştır. Dünyanın en değerli müzelerinden biri hâline gelen bu müzede yaklaşık 4.000 eser saklanmaktadır.
İran Tahran’da gezilecek yerler arasında bir Baghe Giyah Şenasi (Botanik Bahçesi)
Tahran’ın bir köşesinde, bitkilere bakmak ve araştırmak için botanikçiler tarafından güzel bir doğa yaratılmıştır. 3.000’den fazla çiçek, bitki ve ağaç türü bu bahçede bulunmaktadır. Bu bahçe adeta bir cennettir. Ayrıca koleksiyonun ilginç yapısından dolayı her köşesinde İran’dan ya da dünyadan bir parça görülebiliyor. Tahran’da bulunan bu küçük cennet, İran’da ve dünyada İran’ın Botanik Bahçesi olarak biliniyor.
Milad Kulesi
Dünyanın en yüksek dördüncü gökdeleni olan Milad Kulesi yedi yılda yapılmıştır. Yapımı 2007 yılında tamamlanan bu kule doğu tarzı bir yapıda İslami geleneklere de uyularak yapılmıştır.
30 tir (Si Tir Caddesi)
Si Tir Caddesi, birçok tarihi eseri kucaklamış Tahran’ın en ilginç ve aynı zamanda en eski caddelerinden biridir. Si Tir Sokağı bir süredir renkli ve eğlenceli arabalarıyla “Tahran Sokak Yemekleri” diye biliniyor. Bu nedenle burası çok sayıda hayran kazandı. Aslında Si Tir Caddesi için Tahran’ın en önemli turistik noktalarındandır diyebiliriz. Farklı yiyeceklerin, içeceklerin, dondurmaların, tatlıların ve sokağın her tarafına yayılan kokular ve nihayetinde gerçekten sevdiğiniz şeyler sizi çok cezbedecektir. Bu sokakta semaver çayından, vişne çayına, küçük ama çekici bir kafeye dönüşen bisiklete kadar güzel manzaralar göreceksiniz.
Tahran’da Gezilecek Yerler: Tahran Sarayları
Golestan Sarayı
Golestan Sarayı, kaçar döneminden on yıl öncesine dayanan ve 440 yıldan fazla bir tarihe sahip olan başkentteki Tahran eyaletinin en ünlü turistik yerlerinden biridir. Şu anda, Gülistan Sarayı’nın alanı, başlangıç alanının on birinci boyutu olan 4,5 hektara ulaşıyor; Ağa Muhammed Han, Feth Ali Şah, Nasır el-Din Şah, Muzaffereddin Şah ve Ahmed Şah Kaçar gibi kralların ikamet ettiği yer.
Niyavaran Sarayı
Güzel ve etkileyici konaklara sahip Niavaran tarihi ve kültürel kompleksi, tam bir eğlence günü geçirmek için büyüleyici bir yerdir ve Tahran’ın en çekici yerlerinden biridir. Farklı mimari tarzlara sahip ve herhangi bir turistin fotoğraf çekmesini sağlayan çok fotojenik ve zamanın geçişi ziyaretçileri için soyut hâle gelen binalar… Niavaran Sarayı’nı tam bilgiyle ziyaret etmek için Ali baba ile birlikte olun.
Sadabad Sarayı
Tarihi yerleri ziyaret etmekle ilgileniyorsanız, Saad Abad tarihi ve kültürel kompleksi, çağdaş İran tarihinin en önemli yerlerinden biridir. İran’ın Kaçar ve Pehlevi dönemlerindeki son kralları Saad Abad saray kompleksinde yaşadı. Saad Abad kompleksi size İran’ın çağdaş tarihi hakkında bilgiler sağlayabilir.
Saadabad sarayları yemyeşil bir bahçenin ortasında ve bu bahçenin güzel doğası arasında yer alır.
Tahran’da Gezilecek Yerler: Çarşı ve Pazarlar
Tahran Çarşısı
Yine bir gün nereye gittiğimi çok anlamasam da heyecanla bir yere gidiyorduk. Düğün için bazı alışverişler yapılması gerekiyordu. İşte o zaman beni bir çarşıya götürdüler. Her şey gerçek İran ruhunu temsil ediyordu çünkü bana göre orada siyaset, üstünlük, popülerlik yoktu. İnsanlar olduğu gibi olduğu hâlleriyleydi. Alışverişlerine bakıyor ve işlerini halletmeye çalışıyorlardı. Tahran çarşısında renklerin, kokuların, seslerin içime işlediğini hissettim. Her biri ayrı bir bölümdü. Baharatlar, İran pirinçleri, taze tere kokusu, işlemeli halılar, işlemeleri hediyelikler, örtüler, kumaşlar… Saymakla bitmeyecek bir hazine saklıydı. Hem tarihi dokuyu hissedebiliyordunuz hem de bugünkü yaşantıyı. Tahrana giderseniz muhakkak bir fırsatını bulun ve büyük bir çarşıda kaybolun. Bir tam günün size aynı lezzeti vereceğine eminim.
Bazar Bozorg
Tahran Kapalıçarşı, başkentte ekonomik, tarihi ve kültürel alanlarda ön plandadır. Burası ayrıca İran’ın en büyük pazarlarından biridir. Alışveriş her zaman her bütçede ve her insanın hayatının bir parçasıdır. Alışverişle ilgilenmeyen çok az insan vardır. Tahran’a uçak bileti alıp başkentin Kapalıçarşı’sına gittiğinizde, ilk bakışta fark edeceksiniz.
Genel olarak Tahran Çarşısı adını hiç duymamış olmanız mümkün değil., Tahran Çarşısı ile ilgili önemli olan nokta, sadece ekonomik olarak değil, aynı zamanda tarihi ve mimari olarak da çok önemli olmasıdır. Bu çarşıyı gezmek elbette alışverişle bitmiyor ama lezzetli yemeklerin tadını çıkarabilirsiniz. Ayrıca bu kompleksin tarihi eserlerini gezebilirsiniz. Tahran Kapalı Çarşı, 1977’de İran’ın ulusal anıtları listesine girdi.
İşte Tahran’da gezilecek yerler deyince akla gelen: Tecriş
Tahran Tecriş Bazaar sadece alışveriş için sıradan bir pazar değil. Tahran gibi metropoller genellikle modern binaları, geniş geçitleri ve kolaylıkları ile tanınır. Ancak bu modern kimliğin yanı sıra, Tahran’ın geleneksel bir yüzü de vardır. İşte bu yüz Tajrish Bazaar’dır. Burası Tahran’ın en ünlü, en güzel ve canlı sembollerinden biridir.
Bu eski pazarın her mevsimi, koridorları her şeyi satan tezgahlarla dolu. Taze meyvelerden tabaklara, mücevherlere ve atıştırmalıklara kadar birçok şeyi bulabileceğiniz bir yer. Her zaman kalabalık ve hareketli olan Tecriş Çarşısı, günün her saati ve yılın her günü alışveriş, seyir, eğlence ve hatta fotoğraf çekmek için gelenleri ağırlıyor.
İran Mall
İran Mall büyük bir Pazar ve aynı zamanda İran büyüklüğünde. Burası saatlerce hatta günlerce sıkılmadan zamanınızı doldurabileceğiniz bir yer. Burada İran’daki camilerini, İran-İslam sanat ve mimarilerini, İran bahçesini ziyaret edecek ve geleneksel çarşısında dolaşacaksınız. Bu çarşının kendine has güzellikleri ve ihtişamı olan kütüphane, lunapark, sinema ve restoranlar gibi olanakları var. Belki de İran Mall ancak ünlü “herkesin iyisine sahip, senin bir yerin var” sözüyle doğru bir şekilde tanımlanabilir.
Bam Land
Başkentin yüzlerce cazibe merkezinden biri olan Tahran Bam Land Ticaret ve Eğlence Kompleksi, Chitgar Gölü’ne olan yakınlığı sayesinde ziyaretçilere Bam Land’de eğlenirken ve yürürken gölün tadını çıkarabilmelerini sağlıyor. Alışverişi seviyorsanız, Tahran’ın en ünlü lüks alışveriş merkezlerinden birinde tam teşekküllü bir alışveriş yapabilirsiniz. Ayrıca çeşitli festivallerin ve kültürel programların varlığı, birinci sınıf kafe ve restoranlar, çocuk bahçesi, balık tutma, yürüyüş parkurları, tekne gezintisi gibi harika eğlenceler Bam Land’ı başkentteki diğer alışveriş merkezlerinden ayırıyor.
Derbant
İran’a yeni gelmişim. Kafamda belirli kalıplar var ve ilk gittiğimiz yerlerden biri Tahran’ın en heybetli dağıydı. Orada spor yapan, yürüyüş için giden, yemek yiyen ve Tahran’ın sıcağında bir nebze de olsa rahatlamaya çalışan insanlar vardı. Eğer bir kadınsanız ve Tahran’a sıcakta gittiyseniz o örtü size çok fazla geliyor. Hele ki alışkın değilseniz ensenizden akan sular ne kadar çok terlediğinizi gösteriyor. Bir an o örtüyü kaldırıp rahatlamak istiyorsunuz ama yapamıyorsunuz. İşte bu dağ bir noktada sizin bu duygunuzu biraz olsun geçiriyor. Böylece serin sular ayağınızın altından akıyor ve siz yazın sıcağında bile rahat bir yemek yiyebiliyorsunuz. Kuzenlerimle her gittiğimiz köşe başı kebapçılarında bu duyguyu yaşıyorduk.
Darbant’a Gitmeyi Unutmayın!
dilerseniz telesiyeje de binebilirsiniz, dilerseniz yürüyerek de dolaşabilirsiniz. Yol kenarında sizi renkli görüntüler bekleyecektir. Meyve pestillerini tatmadan yola devam etmeyin. Başka yolda neleri denemek gerekiyor diye soruyor olabilirsiniz. Hemen söyleyeyim; lavaşak, aluçe, bagali, balal)… Darbant’ın yukarısı Tahran’ın içerisine göre daha serin olacaktır. Bu yüzden eğer üşüyen biriyseniz üzerinize bir tık kalın bir şey almanızı tavsiye ederim.
Yukarıya çıktığınızda güzel bir çay ve size önerecekleri farklı lezzette bir nargileyi akan su sesleri eşliğinde deneyebilirsiniz. Nargilenin yanında muhakkak nebat ve demli çay servis ediliyor. Ayrıca su seslerinin yanı sıra çalan müzikler de her yerden duyuluyor.
Bir çok saray gezdim, her biri ben de farklı hisler bıraktı. Aslında İran çok daha farklı bir kültürde ve zenginlikteyken şuan devrimden dolayı hayatın bazı kısımları durmuş durumda ama insanlar hâlâ zeki, sosyal ve hayatlarına yasak yokmuş gibi devam edebiliyorlar. Alkol çok daha farklı şekillerde hayatlarında, hatta daha bir çok madde…
